Het Diner smaakt best zolang 't duurt

Met zijn nieuwste boek Het Diner heeft Herman Koch alweer een soepel lezertje afgeleverd - in de ironische en bijtende droge stijl die hem eigen is. Het grote verschil met eerder werk als Eindelijk Oorlog is dat de verhaallijn ditmaal ook enigszins weet te overtuigen.

Een Belgische chipslegende: Croky Ketchup.

De legendarische verpakking.

Croky Ketchup was een chipsvariant met een onovertroffen ketchupsmaak, die ik soms bijna weer proef als ik mijn ogen sluit en me diep concentreer - maar de herinnering vervliegt steeds voordat de volledige sensatie mijn smaakpapillen bereikt. Croky Ketchup. De kruiden en smaakstoffen gingen een sensuele dans aan met de gefrituurde, flinterdun gesneden aardappelschijfjes, waardoor de chips tot op de bodem van de zak bleven inspireren, hoe misselijk en volgevreten je je ook voelde. Cr. Ketchup was mijn alles: mijn ontbijt, lunch, diner en tussendoortje. Tot de tragische dag, dat ie verdween. Uit de supermarktschappen en mijn leven...

Eindelijk

Eindelijk ben ik gezwicht voor 't weblog. Mijn schrijfsels houd ik niet langer voor mezelf; ik ga er het internet mee vervuilen. Straks meer!