Dinsdag is het zover: dan verkiest Amerika ’s lands 45e president. De verkiezingen zijn nog nooit zo spannend geweest, althans niet tijdens mijn leven. Doorgaans hadden Amerikanen namelijk min of meer de keus uit lood of oud ijzer (mogelijk met uitzondering van president Kennedy, vandaar misschien de schedelopensplijtautotrit in Dallas in 1963,vlak nadat Kennedy een speech hield over de ongewenstheid van almachtige, verborgen genootschappen die de touwtjes in handen hadden). Beide presidentskandidaten vertegenwoordigen doorgaans dezelfde neoconservatieve agenda van oorlogen tegen Israëls vijanden en winstbejag voor het bankenkartel en de grootste multinationale ondernemingen, waarbij er tussen de partijprogramma's slechts oppervlakkige verschillen bestaan.
Dat is nu anders. Amerika kan kiezen voor hetzelfde beleid dat zorgde voor miljoenen doden in het Midden-Oosten en oncontroleerbare vluchtelingenstromen naar het Westen, dat aanstuurt op een totaal zinloze oorlog tegen Rusland, de eigen zuidgrens wagenwijd openstelt voor goedkope illegale arbeiders en altijd kiest voor de belangen van de allerrijksten ten koste van de 'hardwerkende burgers'. Of Amerika kan kiezen voor Donald Trump. Trump is misschien een lompe, seksistische, egocentrische malloot die van politiek of subtiliteit geen reet af weet, maar hij is zo ongeveer de enige vredesduif in het Amerikaanse politieke spectrum. De voltallige media, de financiële elite, alle Democraten en een groot deel van de Republikeinen haten hem hierom met een ongekende intensiteit.
Ook in Nederland zijn de media bijna zonder uitzondering tegen Trump. In Nederland kun je er eigenlijk niet voor uitkomen dat je op hem zou stemmen als je Amerikaan zou zijn. Immers lees en hoor je overal dat Trump een soort Hitler is, maar dan eigenlijk nog erger. Als hij aan de macht zou komen, vergaat de wereld, dat is kort door de bocht gesteld het sentiment. Toen ik gisteren in een boekenwinkel was, zag ik tien boeken over Hillary Clinton, met achterflappen die haar zonder uitzondering prijzen. Ik zag slechts één schamel boekje over Donald Trump, geschreven door 'Amerika-expert' Charles Groenhuizen. Dat dunne boekje gaat voornamelijk over Trumps temperament, zijn dictatoriale trekjes en zijn schandalen. En toegegeven, Trump is een schaamteloze populist die vaak voor de vuist weg een boel onzin lult en graag beledigt, waarmee hij de volledige elite van zich vervreemdde, maar tegelijkertijd het hart van een groot deel van het volk won. Hij lijkt een echte buitenstaander.
Dat deel van de Amerikanen is het spuugzat dat er oorlogen in hun naam worden gevoerd waar ze niet achter staan, dat er banen naar het buitenland gaan die ook door ‘gewone Amerikanen’ kunnen worden uitgevoerd en dat hun meningen en zorgen als achterlijk en crimineel worden aangemerkt. Daarnaast vrezen ze het verlies van hun eigen cultuur en ervaren een toegenomen gevoel van onveiligheid door de (onder andere door de oorlogen van de elite op gang gekomen) ongeremde immigratie én de anti-blanke mediapropaganda die bevolkingsgroepen de afgelopen jaren enorm tegen elkaar op heeft gezet. Waar het op neerkomt: Amerika is Amerika niet meer en Donald Trump, de Amerikaan die iedere Amerikaan graag wil zijn, vertegenwoordigt dit ongenoegen.
Ik ben het vooral op binnenlands niveau niet altijd eens met Trump. Hij komt soms wat racistisch en simplistisch over (bijvoorbeeld als hij stelt dat Mexicanen verkrachters zijn. Wat hij bedoelt, is dat een buitengewoon hoog percentage van de illegale Mexicanen verkrachters zou zijn - dat zou best kunnen, maar die nuance had hij best even kunnen aanbrengen in plaats van het inderdaad wel wat pakkender 'they're rapist') en spreekt hierdoor ook veel racistische (of ras-realistische) fans, zoals de soms vrij hilarische en scherpzinnige, internet savvy neo-neo-nazi's van 'the Alt-Right' aan, waar hij zich niet openlijk van wil distantiëren, waarschijnlijk omdat ze in enorme mate bijdragen aan zijn populariteit op internet (zie de meme aan het begin van dit artikel). Ook vervelend is dat hij pro-Israël en anti-Iran is (welk laatste land ons zeer weinig kwaad heeft berokkend, in tegenstelling tot onze bondgenoot Saoedi-Arabië). Verder verkondigt hij dat China het 'verzinsel dat mensen invloed hebben op de klimaatverandering' de wereld in heeft geholpen. Hij is ook een Birther, die niet gelooft dat Obama een echte Amerikaan was. Maar het populisme van Trump neem ik graag voor lief als ik het afzet tegen het gedrag van Hillary Clinton. Het is simpel: ik zou niet voor Clinton stemmen, om Bill Hicks te parafraseren: "Because she's a mass murderer..."
Iedereen weet welke bloedbaden Hillary Clinton heeft aangemoedigd of zelf veroorzaakt, maar toch blijven zichzelf links noemende mensen haar steunen. Minstens zo onbegrijpelijk is dat deze linkse mensen haar steunen terwijl ze volledig in de zakken zit van de multinationale banken als Goldman Sachs. Ze heeft bakken met geld van deze banken gekregen, dus wiens belangen gaat ze straks dienen als ze president is? Die van het volk? Misschien nog wel erger is dat ze als zogenaamde feminist tussen de 10 en 25 miljoen van Saudi-Arabië heeft gekregen, zo ongeveer het meest vrouwonvriendelijke land in het Midden-Oosten. Uit een van haar gehackte privémails (die Wikileaks publiceerde) schrijft ze bovendien dat ze weet dat dezelfde groep Saudis die haar die enorme zak geld gaven, ook ISIS steunden en bewapenden.
Hillary Clinton speelt de progressieve mensenvriend, maar is in werkelijkheid een enthousiaste cheerleader voor onwinbare oorlogen. In 2003 stemde ze voor de (voor ons en Amerika) nutteloze oorlog in Irak. Trump was overigens tegen. Zoals iedereen weet, had Irak niets met de aanslagen in New York op 11 september 2001 te maken (die door Saoedi's, al dan niet aangestuurd door Israëls geheime dienst Mossad, zijn uitgevoerd). Het was een oorlog die zogenaamd om massavernietigingswapens ging. Het moest ergens over gaan, want een van de architecten van die oorlog, Dick Cheney, wist precies welke gevolgen het afzetten van Saddam Hoessein zou hebben. Dat had hij een aantal jaar daarvoor nog nauwgezet voorspeld. Hij zei min of meer het volgende: als je een dictator als Saddam Hoessein afzet, zullen de verschillende etnische groepen in het land tegen elkaar gaan vechten en krijg je een chaos waar geen einde aan komt. In sommige landen werkt Westerse democratie. In andere landen, en dan met name etnisch verdeelde landen, heb je een sterke, relatief seculiere dictator nodig die de slangenkuil in toom houdt. Toch vielen George Bush en Dick Cheney Irak binnen. Waarom in godsnaam? Want wat Cheney voorspelde kwam precies uit: Irak werd een broedplaats voor terrorisme. Dit was geen domheid. Er zat een plan achter.
Dat deel van de Amerikanen is het spuugzat dat er oorlogen in hun naam worden gevoerd waar ze niet achter staan, dat er banen naar het buitenland gaan die ook door ‘gewone Amerikanen’ kunnen worden uitgevoerd en dat hun meningen en zorgen als achterlijk en crimineel worden aangemerkt. Daarnaast vrezen ze het verlies van hun eigen cultuur en ervaren een toegenomen gevoel van onveiligheid door de (onder andere door de oorlogen van de elite op gang gekomen) ongeremde immigratie én de anti-blanke mediapropaganda die bevolkingsgroepen de afgelopen jaren enorm tegen elkaar op heeft gezet. Waar het op neerkomt: Amerika is Amerika niet meer en Donald Trump, de Amerikaan die iedere Amerikaan graag wil zijn, vertegenwoordigt dit ongenoegen.
Ik ben het vooral op binnenlands niveau niet altijd eens met Trump. Hij komt soms wat racistisch en simplistisch over (bijvoorbeeld als hij stelt dat Mexicanen verkrachters zijn. Wat hij bedoelt, is dat een buitengewoon hoog percentage van de illegale Mexicanen verkrachters zou zijn - dat zou best kunnen, maar die nuance had hij best even kunnen aanbrengen in plaats van het inderdaad wel wat pakkender 'they're rapist') en spreekt hierdoor ook veel racistische (of ras-realistische) fans, zoals de soms vrij hilarische en scherpzinnige, internet savvy neo-neo-nazi's van 'the Alt-Right' aan, waar hij zich niet openlijk van wil distantiëren, waarschijnlijk omdat ze in enorme mate bijdragen aan zijn populariteit op internet (zie de meme aan het begin van dit artikel). Ook vervelend is dat hij pro-Israël en anti-Iran is (welk laatste land ons zeer weinig kwaad heeft berokkend, in tegenstelling tot onze bondgenoot Saoedi-Arabië). Verder verkondigt hij dat China het 'verzinsel dat mensen invloed hebben op de klimaatverandering' de wereld in heeft geholpen. Hij is ook een Birther, die niet gelooft dat Obama een echte Amerikaan was. Maar het populisme van Trump neem ik graag voor lief als ik het afzet tegen het gedrag van Hillary Clinton. Het is simpel: ik zou niet voor Clinton stemmen, om Bill Hicks te parafraseren: "Because she's a mass murderer..."
Iedereen weet welke bloedbaden Hillary Clinton heeft aangemoedigd of zelf veroorzaakt, maar toch blijven zichzelf links noemende mensen haar steunen. Minstens zo onbegrijpelijk is dat deze linkse mensen haar steunen terwijl ze volledig in de zakken zit van de multinationale banken als Goldman Sachs. Ze heeft bakken met geld van deze banken gekregen, dus wiens belangen gaat ze straks dienen als ze president is? Die van het volk? Misschien nog wel erger is dat ze als zogenaamde feminist tussen de 10 en 25 miljoen van Saudi-Arabië heeft gekregen, zo ongeveer het meest vrouwonvriendelijke land in het Midden-Oosten. Uit een van haar gehackte privémails (die Wikileaks publiceerde) schrijft ze bovendien dat ze weet dat dezelfde groep Saudis die haar die enorme zak geld gaven, ook ISIS steunden en bewapenden.
Hillary Clinton speelt de progressieve mensenvriend, maar is in werkelijkheid een enthousiaste cheerleader voor onwinbare oorlogen. In 2003 stemde ze voor de (voor ons en Amerika) nutteloze oorlog in Irak. Trump was overigens tegen. Zoals iedereen weet, had Irak niets met de aanslagen in New York op 11 september 2001 te maken (die door Saoedi's, al dan niet aangestuurd door Israëls geheime dienst Mossad, zijn uitgevoerd). Het was een oorlog die zogenaamd om massavernietigingswapens ging. Het moest ergens over gaan, want een van de architecten van die oorlog, Dick Cheney, wist precies welke gevolgen het afzetten van Saddam Hoessein zou hebben. Dat had hij een aantal jaar daarvoor nog nauwgezet voorspeld. Hij zei min of meer het volgende: als je een dictator als Saddam Hoessein afzet, zullen de verschillende etnische groepen in het land tegen elkaar gaan vechten en krijg je een chaos waar geen einde aan komt. In sommige landen werkt Westerse democratie. In andere landen, en dan met name etnisch verdeelde landen, heb je een sterke, relatief seculiere dictator nodig die de slangenkuil in toom houdt. Toch vielen George Bush en Dick Cheney Irak binnen. Waarom in godsnaam? Want wat Cheney voorspelde kwam precies uit: Irak werd een broedplaats voor terrorisme. Dit was geen domheid. Er zat een plan achter.
Twee jaar nadat Obama de puinhopen van Irak en Afghanistan over had genomen brak de Arabische Lente uit. Bijna zonder uitzondering leidden deze meestal oprecht gestarte revoluties tot een islamistisch regime, of een totale chaos, waarin jihadisten de dienst uitmaakten. Het Westen steunde meestal de rebellen (die vaak jihadisten bleken te zijn) en droeg hierdoor voor een belangrijk deel bij aan de destabilisatie van de hele regio.
Hillary, als Secretary of State onder Obama, zorgde er vervolgens persoonlijk voor dat Kaddafi, president van Libië, werd onttroond, waarna ‘rebellen’ (lees: jihadisten) hem anaal verkrachtten met een dolk en hem vervolgens bruut afslachtten. Haar legendarische woorden tijdens een interview: "We came, we saw, he died!" waarna ze in een psychopathische lach uitbarstte. Kadaffi was een dictator, maar ook relatief geliefd en onder zijn leiding was het land een van de meest welvarende Afrikaanse landen.
Je zou zeggen dat Amerika iets geleerd had over het afzetten van dictators in het Midden-Oosten en het bevoorraden, trainen en bewapenen van jihadisten. Maar nee. Vijf jaar later is Libië nog steeds niet echt die bloeiende Westerse democratie geworden die Hillary voor ogen had. Het is eerder een ISIS-achtige maatschappij vol chaos en onthoofdingen en wederom, duizenden slachtoffers. Het kan allemaal onkunde zijn. Het kan ook zijn, dat dit precies de uitkomst is, die de NATO en Amerika voor ogen hadden. Wie heeft hier belang bij? Israël, een land dat niet graag stabiele, seculiere buurlanden naast zich duldt? Of is het de wapenindustrie? Of zijn het de banken die de oorlogen financieren en er op de een of andere manier aan verdienen? Antwoord: allemaal.
Nog steeds niet uit het veld geslagen gingen Obama en Clinton verder naar Syrië. Die oorlog ontstond met wat protesten, die vervolgens bruut werden neergeslagen door dictator van dienst, de aleviet Bassar Al-Assad. Het Westen steunde en bewapende de 'gematigde rebellen', mogelijk omdat Assad een bondgenoot is van de aartsvijand van Israël, Iran. En wederom ontstond er chaos, waarna ISIS via Irak de oostelijke helft van het land innam - ineens beschikkend over een indrukwekkend, Westers wapenarsenaal - om daar hun gedroomde Islamitische Staat te vestigen. In de gebieden waar ISIS en de 'gematigde rebellen' heersen (vaak ook buitenlandse jihadisten), worden minder extremistische minderheden - christenen, druzen, Koerden, alevieten - momenteel langzaam uitgeroeid om plaats te maken voor wahabitisch extremisme. En eeuwenoude, niet-islamitische rijkdommen worden massaal opgeblazen en vernield. Alle diversiteit en schoonheid van die eeuwenoude cultuurregio worden in een paar decennia teniet gedaan.
In Aleppo proberen Assad en Rusland Al-Nusra, Al-Qaida, en de Free Syrian Army (de 'gematigde rebellen') terug te dringen, terwijl Amerika en NATO deze 'rebellen' bewapenen. De zogenaamd gematigde rebellen van de Free Syrian Army zijn overigens minstens zo jihadistisch als de rest, omdat ze in de door hun gecontroleerde gebieden meteen de sharia invoeren en er in feite gewoon een 'Islamitische Staat' van maken. In Mosul vechten Amerika en NATO wel tegen de daar aanwezige rebellen, maar ditmaal heten de rebellen 'ISIS'. In beide steden vallen veel burgerdoden. Toch hoor je in de Westerse media alleen over de slachtoffers in Aleppo, omdat ze hebben besloten dat Assad en de Russen de slechteriken zijn, terwijl zij de enigen zijn die misschien vrede zouden kunnen bewerkstelligen, omdat ze tenminste niet - zoals NATO - de terroristen eerst bewapenen om ze vervolgens te bevechten.
Natuurlijk wil dit niet zeggen dat Assad een lieve knuffelbeer is, al komt hij met zijn slisje, zijn flaporen en zijn beheerste dictie wel ontwapenend over. Maar om een land in het Midden-Oosten seculier te houden, heb je, zoals eerder gezegd, een dictator met een harde hand nodig. Toch doen Clinton en Obama er alles aan om Rusland en Assad dwars te zitten. Nu dreigt Clinton zelfs met een no-fly-zone boven Syrië, wat er op neerkomt dat elk Russisch en Syrisch vliegtuig uit de lucht wordt geschoten, waarna de Derde Wereldoorlog zal uitbreken.
Daarom denk ik dat Trump een betere keuze is. Hij wil vrede met Rusland, en weet dat hij Assad nodig heeft om ISIS te stoppen. Dit is wat voor de Westerse media en de elite onvergeeflijk is, en één van de redenen waarom iedereen hem afvalt, inclusief een groot deel van de leden van zijn eigen Republikeinse partij. Dat is iets moois. Zoals Trump het zelf zei, is hij vrij, en kan hij nu echt zijn eigen koers varen, niet gebonden aan een partij (vol neoconservatieve haviken) en niet gebonden aan de elite 'die uit is op de verwoesting van Amerika'.
Dat wil niet zeggen dat Trump Amerika echt 'great' gaat maken. Ik ben bang dat hij inderdaad te temperamentvol en impulsief is om president te zijn, dus het is maar de vraag wat hij van zijn beloften waar kan maken en of zijn beleid geen binnenlandse rassenoorlog gaat veroorzaken (hoewel Trump onder zwarte Amerikanen de meest populaire Republikeinse kandidaat in decennia is). Maar als het aankomt op geopolitiek, lijkt hij de beste keuze en met zijn geopolitiek hebben wij als Europeanen het meest te maken. Tenzij hij ineens bijvoorbeeld China of - vooral - Iran de oorlog gaat verklaren. Dat is een ander slecht punt van de Glorieuze Leider: Trump wil de nucleaire deal met Iran ongedaan maken. Dat kan tot spanningen leiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten